Żydzi a Nowy Porządek Świata

„Nasza rasa jest Rasą Panów. Jesteśmy świętymi bogami na tej planecie. Różnimy się od niższych ras tak, jak one od insektów.

Menachem Begin

Faktycznie, porównując do naszej rasy, inne rasy to bestie i zwierzęta, bydło w najlepszym wypadku. Inne rasy są uważane za ludzkie odchody. Naszym przeznaczeniem jest sprawowanie władzy nad niższymi rasami. Nasze ziemskie królestwo będzie rządzone przez naszego przywódcę za pomocą żelaznej pięści. Masy będą lizać nasze stopy i służyć nam jako nasi niewolnicy.”
– Menachem Begin, premier Izraela, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, w przemówieniu w Knesecie, cyt. Amnon Kapeliouk, „Begin and the Beasts” (Begin i bydło) 25 czerwca 1982

Powiązanie Żydów, którzy jakoby zawiązali tajny plan podbicia świata został nakreślony na przełomie XIX i XX wieku w Rosji Carskiej. W tym artykule postaram się zobrazować jak do tego doszło tj: kim są owi Syjoniści rządni podboju świata,  czemu tak nienawidzi się Żydów (szczególnie starsze grono społeczeństw), oraz fakty jak i mity owej tematyki. Zapraszam:)

Rocja carska a sprawa Żydów

W XIX wieku – pogromy w Rosji stają się bardzo powszechne. Dlaczego?

13 marca 1881 – wszystko zaczęło się od zabicia cara Rosji Aleksandra II roku przez polskiego rewolucjonisty Ignacego Hryniewieckiego (organizacja „Narodna Wola – Wola Ludu). Dopatrzono się, że wśród członków znajdowała się żydówka Gesia Helfman – co szybko poszła informacja, że to Żydzi zgładzili cara. Tak zaczęły się pogromy zapoczątkowane na Ukrainie, a w następstwie w całej Rosji. Ale czemu Żydzi? Chodziło tu o kwestię ekonomiczną, co potwierdziła specjalna komisja terenowa –tzw. Komisja Pahlena, która na zlecenie rządu miała znaleźć przyczyny solidarności i aktywność społecznej przeciw Żydom.

„Choć żydzi stanowili niewielką mniejszość nawet w wydzielonych na terenie Rosji strefach, gdzie pozwalano im się legalnie osiedlać, jednocześnie od 30 do 70 proc. wszystkich kupców w zamieszkanych przez nich guberniach było Izraelitami. Ludzie tej narodowości prowadzili też ok. 70% wszystkich karczm i 80% sklepów zajmujących się handlem alkoholem. Dominowali także wśród rzemieślników i lichwiarzy„.

Taka sytuacja nie powinna więc dziwić o agresji społeczności rodzimym. Żydzi stworzyli monopol na biznes – handel, usługi jak i finanse. Władza rónież była świadoma owej sytuacji o czym świadczy wypowiedz np.ówczesnego ministra spraw wewnętrznych Ignatiewa:

„Dzięki swojej zwartości i jedności kierują oni (Żydzi) z nielicznymi wyjątkami  wszystkie swoje siły nie na podwyższenie mocy produkcyjnych państwa, ale przede wszystkim na eksploatację warstw biednych wśród otaczającej ich ludności”[1]

Aby ratować rodzimy sektor handlowo- usługowo- finansowy władze w Rosji wydały zbiór rozporządzeń… ograniczających prawa ludności żydowskiej. Zabroniono jej przedstawicielom osiedlania się poza wyznaczonymi miastami, swobodnego podróżowania, uprawiania wolnych zawodów i zasiedlania we władzach samorządowych. To z kolei tj. wyrzucenie Żydów poza nawias życia politycznego i społecznego sprawiło, żę najzdolniejsze i mające największe aspiracje jednostki tej narodowości związały zadzieję na poprawę swego bytu z organizacjami rewolucyjnymi. A  to oczywiście pogłębiło przepaść między zwaśnionymi. Doszło do kolejnych pogromów m.in. w Kiszyniowie. To doprowadziło do organizowania się wśród Żydów oddziałów samoobrony jak np. w Homlu. Sytuacja stawała się coraz bardziej napięta.

08.1903– petersburska gazeta „Russkoje Znamia” zaczęła drukować rzekomo autentyczne dokumenty pod wspólnym tytułem „Żydowski program podboju świata”. Stały się one podstawą mdo sporządzenia słynnej broszury „Protokoły mędrców Syjonu”.

1905 – po wydarzeniach w Odessie pogromy na Żydach , którzy tym razem mieli obalić władzę, a przynajmniej uprzykrzyć władzę w Rosji pogromy  odbyły się w 660 miastach i wsiach. (17.10.1905 – ukazał się manifest carski zapowiadający reformy ustrojowe, a zwłaszcza powołanie do życia Dumy oraz „niewzruszenie zasady wolności obywatelskiej na podstawach rzeczywistej nietykalności osobistej, wolności sumienia, słowa, zgromadzeń i związków).

10.1905  – powstaje Związek Narodu Rosyjskiego założony przez Aleksandra Dubrowina. Jej najbardziej paramilitarną bojówką były tzw. „Czarne Sotnie”, których członkowie oprócz czarnych mundurów wyróżniali się chęcią walki ze wszystkimi prawdziwymi lub wyimaginowanymi wrogami Rosji i jej cara. Szybko urośli w siłę, skupiając w swych szeregach ponad 300 tyś członków! Co ciekawe ich budżet jak na tamte czasy był olbrzymi: 52 mln rubli (czyli ponad 2 miliardy dzisiejszych dolarów).

Wg Wikipedia:

„Ruch ten odwoływał się do idei radykalnie nacjonalistycznych i konserwatywnych. Czarnosecińcy byli obrońcami idei samowładztwa carskiego, występowali przeciwko jakimkolwiek zmianom w ustroju Imperium Rosyjskiego, opowiadali się za rusyfikacją wszystkich narodowości zamieszkujących imperium i szerzeniem prawosławia”.

Zwalczali wszelkimi środkami rewolucjonistów, marzących o odzyskaniu niepodległości Polaków i oczywiście Żydów. Tych ostatnich metodą pogromów. To własnie przez ich działalność w latach 1890 – 1914 z Europy Wschodniej wyemigrowało z powodu prześladować ponad 1,5 mln Żydów głównie do USA i Wielkiej Brytani. [2]  Aby usprawiedliwić tę masakrę Paweł Kruszewan opublikował fragmenty „Protokołów mędrców Syjonu” które zostały przetłumaczone na rosyjski.

Protokoły mędrców Syjonu

1905 – wędrowny kaznodzieja, samozwańczy mnich i święty – Siergiej Nilus opublikował „Protokoły…” jako coś w rodzaju załącznika do swojej ksiązki „Wielkie w małym”. O czym był owy załącznik. Otóż zawierały zapiski z narady rzekomego tajnego żydowskiego rządu światowego, który zebrał się w 1897 roku (przy okazji I kongresu syjonistów w Bazylei). Spiskowcy ustalili, jak mają zachowywać się Żydzi w celu zdobycia władzy nad Światem.

Materiał stał się filarem propagandowym dla podsycania antysemityzmu spowodowanym globalnym zniewoleniem owej tajemniczej grupy. Informacje jakoby Żydzi chcieli zdobyć Świat poprzez przejęcie władzy i pieniędzy doprowadziły do fundamentalnej teorii Nowego Ładu Światowego. Dzięki opublikowaniu owych informacji – pogromy miały swoje uzasadnienie, społeczność walczyła już nie tylko o kwestie sektora handlowego i usługowego a o niepodległość, a władza mogła mniej oficjalniej wspierać antysemickie nastawienie, gdyż oficjalnie Europa patrzyła jej na ręce.

Ale czy faktycznie akurat w tak napiętej sytuacji w Rosji Carskiej nagle wyciekają tak istotne informacje rzekomego spisku podboju Świata przez grupę Żydowskich Rodzin? Przecież dla rządu stała się idealnym pretekstem podkręcania atmosfery antysemityzmu i realnej walki z ową mniejszością. Otóż była to sfingowana i specjalnie przygotowana bajka dla ludu zlecona przez władze carskie przeciwko Żydom.

Pod koniec XIX wieku szefem tajnej paryskiej siatki agentów Ochrany został genialny fałszeż tajnej policji Piotr Raczkowski – specjalista od zamętu w szeregach rosyjskiej emigracji politycznej. Poszukiwał argumentu na osłabienie francuskiej krytyki na szerzącą się dyskryminację Żydów w Rosji. W salonie madame Juliette razem z szefem francuskiej policji Edmondem Adamem stworzył pomysł powstania dokumentu, który byłby jakby protokołem tajnego żydowskiego rządu Światowego. Miejscem określono Bazyleję, ponieważ faktycznie w tym czasie doszło tam do I konkresu Syjonistów aby uwiarygodnić owe informację. Wymyślono wiec syna pewnego rabina, zdrajcy i odszczepieńca, który ukradł protokoły, przechowywał je następnie w swojej paryskiej synagodze, aż w końcu je sprzedał.

Historia powstania

Pochodzenie większości tego, co składa się na Protokoły, wywodzi się z broszury zatytułowanej (Rozmowy w piekle między Machiavellim i Monteskiuszem) „Dialogue aux enfers entre Machiavelli et Montesquieu ou la politique de Machiavelli au XIXe siecle par un contemporain” francuskiego satyryka Maurice’a Joly, który atakuje polityczne ambicje Napoleona III, posługując się diabolicznymi intrygantami w piekle. Z kolei Joly zaczerpnął znaczną część swojej broszury z popularnej powieści Eugene’a Sue „Les Mystères du peuple” (Ludzkie tajemnice). W dziele Sue spiskowcami byli Jezuici, a Żydzi w ogóle się tam nie pojawiają.

Hermann Goedsche, antysemita i niemiecki szpieg pracujący na rzecz pruskiej tajnej policji, włączył Dialogi Joly’ego do swojej napisanej w 1868 książki Biarritz, napisanej pod nazwiskiem Sir John Retcliffe. W rozdziale „Żydowski Cmentarz w Pradze i Rada Przedstawicieli Dwunastu Plemion Izraela” wymyślił tajną rabiniczną kabałę, która spotyka się na cmentarzu co 200 lat, aby zaplanować terminarz żydowskiej konspiracji. Książka Goedschego została przetłumaczona na rosyjski w 1872 roku, a w 1891 urywek z rozdziału zawierającego opis fikcyjnego spotkania rabinicznej „rady przedstawicieli”, łącznie ze splagiatowanymi Dialogami Joly’ego, krążyła już po Rosji. To własnie to rosyjska tajna policja uznała go za użyteczne narzędzie w swoich próbach zdyskredytowania liberalnych reformatorów i rewolucjonistów, którzy zyskiwali w owym czasie społeczne poparcie.Dialogi zostały wydane w swojej ostatecznej postaci, która ukazała się w Rosji w 1895 roku i począwszy od 1897 roku zaczęły być prywatnie wydawane jako Protokoły.

Protokoły przeżyły kolejną falę popularności po 1905 roku, gdy postępowym elementom politycznym w Rosji udało się utworzyć konstytucję i parlament – Dumę. Reakcyjna Unia Narodu Rosyjskiego, znana jako Czarna Sotnia, razem z Ochraną zrzuciły winę za tę liberalizację na „międzynarodowy spisek żydowski” i rozpoczęły program szerokiego rozpowszechniania Protokołów jako propagandowe wsparcie dla fali pogromów, które przetoczyły się przez Rosję w latach 1903-1906, i jako narzędzie do odwrócenia uwagi od społecznego aktywizmu.

Prawosławny duchowny Sergiej Aleksandrowicz Nilus rozpowszechniał Protokoły jako „Rozdział 18”, pracę Pierwszego Kongresu Syjonistycznego w szwajcarskiej Bazylei, w 1897 roku. Gdy zauważono, że kongres był otwarty dla publiczności i uczestniczyło w nim wielu nie-Żydów, zaczął twierdzić, że Protokoły były wynikiem spotkań Mędrców Syjonu w latach 1902-1903, mimo sprzeczności z twierdzeniem, że zdobył kopię sprzed tej daty.

„W 1901 udało mi się dostać, dzięki pomocy znajomego (marszałka dworu Aleksieja Nikołajewicza Sukotina), manuskrypt, który z niezwykłą dokładnością i jasnością przedstawiał przebieg i rozwój tajnego, żydowsko-masońskiego spisku, który miał przywieść niegodziwy świat do jego ostatecznego końca. Osoba, która przekazała mi manuskrypt, zapewniała, że jest to wierne tłumaczenie oryginalnych dokumentów, które zostały skradzione kobiecie należącej do najwyżej postawionych i najbardziej wpływowych osób prowadzących tajne spotkanie gdzieś we Francji – ulubionym miejscu wolnomularskiej konspiracji”.

W tym samym czasie popularne wydanie opublikowane przez George’a Butmi utrzymywało, że Protokoły były dziełem spisku masońsko-żydowskiego.

Po rewolucji bolszewickiej z 1917 roku rozmaite zwalczające się frakcje wykorzystywały Protokoły, aby wzbudzać nienawiść i przemoc skierowaną przeciwko Żydom. Pomysł, że ruch bolszewicki był spiskiem żydowskim zmierzającym do światowej dominacji, wywołał na świecie zainteresowanie Protokołami. W samym 1920 roku w Anglii ukazało się pięć wydań. W tym samym roku Henry Ford opłacił wydrukowanie 500 tys. egzemplarzy i do 1927 roku opublikował w gazecie „The Dearborn Independent” serię antysemickich artykułów.

W 1920 roku historia Protokołów została prześledzona aż do dzieła Goedschego i Joly’ego przez Luciena Wolfa, a następnie opublikowana w Londynie w sierpniu 1921 roku. Historia Protokołów została podobnie wyłożona w serii artykułów w The Times, przez jego konstantynopolitańskiego reportera Philipa Grave’a, który zaczerpnął informacje z pracy Wolfa. W tym samym roku ukazała się cała książka dokumentująca oszustwo, opublikowana w Nowym Jorku przez Hermana Bernsteina.[4]

1934 – ostatecznie kancelaria adwokacka w Bernie udowodnili, że ta wyraźnie antysemicka książka została sfabrykowana przez carska tajna ochronę.[5]

24.06.1922 – Ernst te chow należący do organizacji Consul, zabójca dr Waltera Rathenau, ministra spraw wewnętrznych Rzeszy, podczas aresztowania miał książkę „Protokoły mędrców Syjonu” – wydaną przez Goltfried zur Beek (a dokładniej Ludwig Muller aka Muller von Hausen) – były oficer antysemita który chciał wykorzystać siłę tekstu.

Co ciekawe owy dr Walter Rathenau 1,5 roku wcześniej prowadził wykład w Wiedniu, zrobił aluzję do tezy, którą wyraził w książce

Następstwa Protokołów na Świecie

Henry Ford: Czy istnieje określony wszechświatowy program żydowski? Fragment głośnego opracowania „Międzynarodowy Żyd” autorstwa twórcy koncernu Ford. Kwestia „Protokołów Mędrców Syjonu”:

„Dowody wewnętrzne przemawiają dostatecznie za tym, że protokoły nie były napisane przez Rosjanina, ani pierwotnie w oryginale w języku rosyjskim, ani też pod wpływem rosyjskich stosunków. Przedostały się one do Rosji i zostały po raz pierwszy tam wydane. Urzędnicy dyplomatyczni znajdowali je w rękopisach we wszystkich częściach świata. Potęga żydowska usiłowała je niszczyć wszędzie i za wszelką cenę. Wytrwałość Żydów w tym względzie jest faktem znamiennym. Żydowscy obrońcy mogą tłumaczyć się tym, że protokoły podsycają antysemityzm i są przechowywane do tego celu”

Dodatkowe materiały:

Protokoły mistrzów Syjonu 1896 rok – Fakty o NWO

Żydzi a NWO. Poszlaki

16.10. 1940 – New Yourk Times

Artykuł z gazety NYT z 1940 roku omawiający Nowy Porządek Świata

3.05.1963

 

Izrael

“Who the fuck does he think he is? Who’s the fucking superpower here?”- Bill Clinton about Netanyahu in 1996.

Izrael wpływa na sytuacje międzynarodowe dzięki swoim służbom wywiadowczym czyli MOSSAD.

 

 

Żydowskie wpływy na najwyższych stołkach na świecie

Żydzi w ukraińskich strukturach władzy po przewrocie na Majdanie!

 

Żydzi a Polska

 

Sławni żydzi ukrywający się pod zmienionymi nazwiskami

1. Larry King – Larry Zeigler [am. dziennikarz, prezenter]
2. Woody Allen – Allan Konigsberg  [aktor, reżyser]
3. Kirk Douglas – Isadore Demsky [aktor]
4. Ben Stiller
5. Adam Sandler

Żydzi a Watykan

05.2016; Papierz Franciszek zakrywa Chrystusa na krzyżu przed żydowską sekretarką, przed którą się kłania. 

 

 

 

---

[1] Na podstawie artykułu „Pogromy, ku chwale imperium” Focus maj 2007 nr 5 (140) str. 3

[2] Na podstawie artykułu „Pogromy, ku chwale imperium” – Andrzej W. Krajewski  Focus maj 2007 nr 5 (140) str. 1 – 10.

[3] „Tajne związki” Klaus-Rudiger Mai, str. 207

[4] Wikipedia

[5] „Tajne związki” Klaus-Rudiger Mai, str. 208