1978 – Karol Wojtyła zostaje papieżem. Od 26 roku życia doświadczał objawień. Widział obrazy przyszłości na czele z Apokalipsą spowodowaną przez spadające gwiazdy, ogień, trzęsienia ziemi, wszechogarniającą ciemność. W swojej ulubionej letniej rezydencji w Castel Gandolfo poprosił astronomów z Obserwatorium Watykańskiego o określenie, kiedy przepowiednia może się sprawdzić. Zezwolił na udostępnienie naukowcom niedostępnej publicznie części zbiorów Biblioteki Watykańskiej w tym przechowywanymi w letniej rezydencji. Naukowcy  zapoznali się ze starożytnymi dziełami astronomicznymi pozostałymi po zniszczeniu Biblioteki Aleksandryjskiej. W dziełach tych zachował się przekaz o okresowym bombardowaniu Ziemi przez asteroidy. Na podstawie wskazówek z przeszłości papiescy astronomowie odnaleźli rodzinę planetoid, których orbity okresowo przecinają orbitę ziemską w tym stu tysiącletniego cyklu zmian orbity Ziemi wokół Słońca.  Jedna z nich już znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią w bliskiej przyszłości.

Watykańska dyplomacja nawiązuje bliskie kontakty ze Stanami Zjednoczonymi. Zostaje nawiązana ścisła współpraca naukowa.

1981 – budowa watykańskiego obserwatorium w Tuscon w Arizonie, która staje się jednym z najważniejszych na świecie centrów badań astronomicznych.

1982 – w Watykanie dochodzi do przełomowego spotkania Jana Pawła II z prezydentem Ronaldem Reaganem. Zostaje zawiązane Święte Przymierze. 1983 – Ronald Reagan ogłasza rozpoczęcie wizjonerskiego programu Gwiezdnych Wojen, ,gdzie  rozpoczynają prace badawcze, mające umożliwić niszczenie obiektów w przestrzeni kosmicznej.

1984 – Watykan i Stany Zjednoczone nawiązują stosunki dyplomatyczne. Wkrótce na Grenlandii i Antarktydzie rozpoczynają się głębokie wiercenia w lodowcach celem zebrania danych weryfikujących okresowość zjawiska. Wyniki pierwszych badań potwierdzają, że istnieje wysokie ryzyko kolizji odkrytej asteroidy z Ziemią w nieodległej przyszłości oraz że zjawisko ma charakter cykliczny. [patrz Uderzenia asteroid w Ziemię – przesłania]

Wynik ten jest utrzymywany w najściślejszej tajemnicy, do której dopuszczone są najwyższe władze Kościoła Katolickiego i Stanów Zjednoczonych. Konieczne jest uściślenie trajektorii asteroidy. Pod pretekstem badań kosmosu na przełomie lat 80-tych i 90 tych XX wieku przygotowano programy penetracji przez sondy pasa planetoid. Po wyłowieniu z potoku danych, tych które są istotne dla tajnego programu, a których inni naukowcy nie są świadomi okazuje się, że impakt jest nieunikniony, a zagadką pozostaje tylko miejsce kolizji.

1993 – uruchomiono Obserwatorium Watykańskie w Arizonie. Współpraca naukowa uczonych watykańskich i amerykańskich ulega zacieśnieniu i zinstytucjonalizowaniu.

1994 – pierwsze sympozjum The Inspiration of Astronomical Phenomena (INSAP) w Castel Gandolfo. Uczeni z Obserwatorium Watykańskiego oraz rządowej National Science Foundation (USA) zapoznają się m.in. z zasobami Biblioteki Watykańskiej oraz papieskiego Archiwum. Interesują się archeoastronomią,  ale przede wszystkim dyskutują o impaktach meteoroidów i asteroid.

Rozpoczynają się prace studialne nad zminimalizowaniem następstw impaktu. Postanowiono utrzymać tajemnicę do ostatniej chwili chcąc uniknąć zaburzeń społecznych na skalę planetarną i wiążącej się z tym utraty władzy. Poświęcono życie ludzi na obszarze dotkniętym bezpośrednimi następstwami impaktu wobec nieprecyzyjności danych o miejscu upadku i praktycznej niemożliwości ewakuacji. Skupiono się nad zmniejszeniem śmiertelności wśród pozostałej części ludzkiej populacji. Ta jest zagrożona głodem i chorobami wywołanymi ochłodzeniem i zimą po wzbiciu się do atmosfery produktów impaktu. Informacje o studiach demograficznych w tym zakresie przeciekają jako program depopulacji ludności na świecie o kilka miliardów osób.

Jako priorytet uznano podwyższenie temperatury na Ziemi, aby zmniejszyć efekt poimpaktowej zimy. W tym celu wypromowano naukowców głoszących niebezpieczeństwo wzrostu temperatury na Ziemi wykoncypowane z niewiarygodnych modeli klimatycznych. Na lep dały się nabrać m.in. władze Unii Europejskiej i organizacje ekologiczne. Uzyskano w ten sposób alibi do szerokich badań klimatycznych oraz wszelkich działań niekonwencjonalnych. Jednocześnie Stany Zjednoczone, mimo posiadania zagrożonych przez podwyższony poziom morza wybrzeży, blokują porozumienia międzynarodowe w sprawie obniżenia emisji CO2.

1996 – rozpoczęto rozpylanie w wysokich warstwach atmosfery środków, które przepuszczają promieniowanie słoneczne w bliskiej podczerwieni (słoneczne), a pochłaniają i rozpraszają promieniowanie cieplne odbite od Ziemi w dalekiej podczerwieni. Uzyskano w ten sposób sztuczny efekt cieplarniany. Działania te w opinii publicznej zyskały miano Chemtrail.

2006 – z inicjatywy FAO zaczęto budowę w litej granitowej górze na Spitsbergenie Banku Nasion, który oddano do użytku w 2008 r. Zaczęto gromadzić nasiona zapewniające odbudowę rolnictwa po katastrofie.

Do opinii publicznej rozpoczęło się kierowanie przekazu o cyklicznych katastroficznych zjawiskach astronomicznych. Wypromowano m.in. teorię planety Nibiru. Dzięki temu odciągnięto uwagę od rzeczywistego zagrożenia, pozwalając przyzwyczaić się do naturalności faktycznego impaktu.

W wojskowych laboratoriach amerykańskich zsekwencjonowano kod wirusa grypy hiszpanki z 1918-1919 r. i przygotowano nowy szczep o wysokiej zaraźliwości i niskiej śmiertelności. Wprowadzono go do ekosystemu na początku 2009 r. w celu nabycie przez chorujących odporności na szczepy, które namnożą się w czasie długiej poimpaktowej zimy. ( więcej na ten temat: patrz Choroby zakaźne wykorzystywane jako broń?).

[1] Różnica między twierdzeniami jego a Sitchina odnośnie Planety X polegała na tym, iż Harrington przekonany był, iż jej orbita nie była kometarna, podczas gdy wnioski płynące ze studiowania starożytnych tekstów przez tego drugiego, sugerowały co innego.