Początki ludzkości wg obcej ingerencji. Sumer

Sumer – jest to najstarsza znana nam cywilizacja znajdująca się w Mezopotamii, tj w dzisiejszym Iraku. Jej rozkwit, wiedza, struktura społeczna, a przede wszystkim pismo dało nowe spojrzenie na naszą, zdawałoby się już dobrze znaną drogę do cywilizacji nowożytnej. W Biblii Sumer znamy jako Synear.

1840 – sir Austen Henry Layard na zlecenie Muzeum Brytyjskiego przystąpił do pierwszych prac wykopaliskowych na terenie dawnej Mezopotamii, między Eufratem a Tygrysem. Odkrywa starożytne miasta Sumerów w tym Niniwę, stolicę Asyrii, zlokalizowaną 400 km na południe od Bagdadu (znaną podówczas jedynie ze Starego Testamentu).

1843 – Francus Paul Emile Botle odkopuje fantastyczne świątynie, pałace i Zigurat [1] w mieście Dur-Szarrukin. Jest to stolica Sargona II, króla Asyrii z VIII w p.n.e.

1845 – Sir Henry Rawlison kopiuje trójjęzyczną inskrypcję z kamiennej płyty znalezionej w Behistun w Persji (dzisiejsza Turcja). Następnie w 1986 odczytuje i identyfikuje teksty. Jednym z języków jest akadyjski (używany przez Asyryjczyków i Babilończyków ok. 2000 p.n.e.).

1850 – Layard odkrywa w Niniwie bibliotekę Aszurbanipala w której zapisano wiedzę na 30 tysięcy glinianych tabliczkach. Informacje musiały być intrygująće, bo sam wytrwały kolekcjoner „dawnych tekstów”, Assurbanipal (668-633 r. prz. Chr.). przechwalał się w swych annałach iż: „bóg uczonych w piśmie udzielił mi daru znajomości jego sztuki; zostałem wtajemniczony w sekrety pisania; mogę nawet czytać zawiłe tablice po sumeryjsku; rozumiem zagadkowe słowa rzeźbione w kamieniu w czasach przed potopem„. Jedna z tabliczek opisuje dokonania Sargona I – jako króla Kisz. To dało wskazówkę na datowanie cywilizacji mezopotamskiej minimum na 2400 p.n.e.

1869 – Sir Jules Oppert sugeruje istnienie zaginionego sumeryjskiego języka i ludu.

Tak więc archeologicznemu odkrywaniu „biblijnych” miast towarzyszyło odnajdywanie najdawniejszych, jak dotąd, świadectw pisanych, które pozostały po naszych przodkach. Odkrycie ich wywołało sensację! Przetłumaczone owe 30 tysięcy tabliczek dały możliwość odtworzenia obrazu ówczesnego życia społecznego, a to dzięki umowom, kodeksom, rozporządzeniom dworskim, aktom ślubów, receptom lekarskim, pismom filozoficznym i teologicznym oraz przekazom dotyczącym historii.

Ale oczywiście nie o tym będę tutaj szczególnie się rozpisywał. Kwintesencją owej wiedzy zawartej w tabliczkach jest fakt interakcji obcej, kosmicznej cywilizacji na gatunek człowieka. (motyw ten wystepuje praktycznie w każdej wielkiej lulturze starożytnej na całym globie co znajdziecie wybiórcze analizy w innych moich artykułach). I o tych interakcjach opisują owe tabliczki. Przypomnę czytelnikowi, że wiedza ta jest o wiele starsza niż teksty Starego Testamentu, a nawet wiele ich motywów owa księga przygarneła, a leo tym innym razem.

Warto wspomnieć, iż nieodczytanych pozostało jeszcze około 270 tysięcy tabliczek znalezionych w pózniejszym okresie, pochodzących z czasów akadyjskich i babilońskich. Jest to naprawdę pradziwy ogrom informacji i wgląd w zapomniane dzieje naszej cywilizacji, naszego życia i naszych bogów, które uśilnie m.in. tak judeochrześcijańska wiara chce nam wyplenić.

Tabliczki

Jest to pierwsze pismo oparte na piktogramach tj. pojedyncze znaki wyrażają przedmiot lub idee za pomocą obrazów. Sumerowie wyrabiali niewielkie gliniane kwadratowe tabliczki, które, po wyryciu na nich inskrypcji, wypalano w piecach. Uczeni z kolejnych stuleci udoskonalali pismo: proste piktogramy zastąpiono pismem klinowym. To z niego powstały kolejne pisma jak np. znane w starożytnym Egipcie hieroglify! Sumeryjski sposób zapisu został odwzorowany w młodszym piśmie sylabicznym Akadyjczyków – który to związek jest ewidentny i łatwy do udowodnienia.

Odczytując je, uzyskaliśmy możliwość odtworzenia obrazu ich zamieszkiwania, życia społecznego, kulturowego, wiedzy a nawet i hobby. Wiedza ta jest wprost imponująca. Definitywnie przekreśla nasz dotychczasowy stosunek do cywilizacji starożytności. Nauka datuje początek kultury sumeryjskiej na 4000-3800 lat p.n.e. Wtedy to Sumerowie zasiedlili Mezopotamię, a więc ziemie między Eufratem a Tygrysem, co odpowiada dzisiejszemu terytorium Iraku.

Eridu – jest to najstarsze miasto sumeryjskie. E.RI.DU – znaczy „Dom daleko zbudowany”. Pod fundamentami pierwszej świątyni dedykowanej Bogu Enki, archeolodzy znajdują artefakty wyznaczające początek cywilizacji na Ziemi. Świątynię datuje się na 3800 p.n.e, co też traktuje jako najstarsze dowody rozwiniętej cywilizacji. Dlaczego? Ponieważ nie znaleziono jak dotychczas żadnych zapożyczeń ani tym bardziej starszego pisma niż te odkryte z tabliczek sumeryjskich. Dodatkowo Kalendarz Nippur, rozpoczyna swoje odliczanie właśnie w tym czasie 3800 p.n.e. A trzeba tu wspomnieć iż jest to najbardziej skomplikowany kalendarz nam znany. (opiera się na 12 miesiącach lunarnych i 11 dni na wyrównanie roku solarnego tj. 365 dni)

Liczni badacze utrzymują, że owa kultura pojawiła się na scenie dziejów świata nagle, bez jakichkolwiek, rozpoznawalnych i znajdujących naukowe potwierdzenie, wcześniejszych stadiów rozwoju.

prof. Samuel Noah Kramer

Czołowy ekspert Sumeru, prof. Samuel Noah Kramer wyliczył 39 pionierskich osiągnięć owej cywilizacji. Wymienić tu należy m.in:  pismo, koło, szkoła, dwuizbowy parlament, czas ( 2x po 12 godzin =  24h, dni, tygodnie, miesiące, i rok kalendarzowy tj. 365,24 dni), kosmologia (krąg 360^o, zenit, bizmut, horyzont, oś niebieska i ekliptykę), pieniądz (szekel), podatki, prawo i reformy, metalurgię (np. znali 30 typów miedzi, stopy brązu tj. miedzi i cyny!). Czyż to czasem nie powinno zastanawiać? [2]

Sumerowie znali już kanalizację i systemy nawadniania, nowoczesną architekturę i technikę budowania, ożywiony handel zagraniczny, mieli rozwiniętą żeglugę i rolnictwo, podobnie jak nowoczesne szkolnictwo, dysponowali sprawną administracją, mieli farmaceutów i lekarzy.

Zaawansowana była zwłaszcza ich wiedza medyczna. Gliniane tabliczki oraz modele narządów wewnętrznych świadczą, że sumeryjskim lekarzom nieobce było leczenie. Medycyna dzieliła się na trzy dziedziny: bultitu (terapię), ssirpir bel imti (chirurgię) oraz urti masz masz sze (położnictwo i afirmację). Przedmioty znajdowane w grobach, jak i szkielety, świadczą o przeprowadzaniu przez sumeryjskich lekarz y operacji mózgu. Pacjent miał do wyboru lekarza stosującego wodę (a.zu) i lekarza stosującego olej (ia.). Stawianie diagnoz i terapię opierano na rozległej wiedzy z zakresu medycyny naturalnej.

Matematyka i Zodiak

Znaleziska świadczą o niebywałej wiedzy Sumerów w dziedzinie matematyki oraz astronomii (astrologii). Podstawę sumeryjskiej matematyki stanowił układ sześć z liczbą 60 jako bazową. na. Grecki wyraz gaia (łac. gaeo), oznaczający: bogini urodzaju, wywodzi się z sumeryjskiego ki lub gi (wyraz, ziemia). Odpowiednim piktogramem jest pozioma owalna figura przecięta ośmioma liniami pionowymi. Ów derywat występuje w takich nazwach nauk jak “geo-metria”, “geo-logia” czy “geo-grafia”.

Tablice efernerydowe – zawierają formuły matematyczno astronomiczne, które umożliwiały Sumerom przewidywanie zaćmienia, fazy księżyca i ruchy planet (tak jak Ziguraty). A jak już o tym mowa.

Wiele wskazuje na to, iż Sumerowie dysponowali również sporą wiedzą o naszym Układzie Słonecznym. Słusznie twierdzą niektórzy uczeni, iż jedna z walcowatych pieczęci przedstawiała mapę nieba. Walcowate pieczęcie były wynalazkiem Sumerów, porównywalnym ze współczesną prasą drukarską. Owe niewielkie pieczęcie wyrabiano z kamieni półszlachetnych. Miały one długość 2,5-7,5 cm i szerokość dwóch palców. Na powierzchni walców ryto pewne motywy. Toczenie walców w miękkiej glinie dawało ciągły wzór, rodzaj starożytnego komiksu. Technikę tę stosowano we wszystkich późniejszych kulturach Mezopotamii, babilońskiej, asyryjskiej i akadyjskiej.

Mapa nieba VA/243

“Mapa nieba VA/243” z berlińskiego Muzeum Pergamońskiego nie jest jedynym pisanym potwierdzeniem wiedzy astronomicznej Sumerów, choć niewątpliwie najbardziej interesującym. Prezentuje nam, i to we właściwej kolejności: niewielką planetę Merkury, tej samej wielkości Wenus i Ziemię, Księżyc (jako satelitę Ziemi), Marsa oraz wyraźnie większe planety: Jowisza i Saturna, bliźniacze planety Uran i Neptun, i wreszcie planetę Pluton. W odróżnieniu od dzisiejszych przedstawień Układu Słonecznego, ta starożytna “mapa nieba” ukazuje dodatkową, nieznaną, planetę między Jowiszem a Marsem.

Powyższa “mapa nieba” przekonuje o tym, że astronomowie sumeryjscy znali konfigurację wszystkich planet w Układzie Słonecznym. Zważywszy na nasz dzisiejszy stan wiedzy, oznaczałoby to, iż nasi przodkowie dysponowali wiedzą, która stała się naszym udziałem dopiero w ostatnich stu latach, albo raczej: znowu stała się naszym udziałem. Patrzymy dziś na starożytnych ludzi z góry, z pozycji tych, którzy wiedzą lepiej. Wciąż wmawia się nam, że ludy antyczne, że jeszcze dawniejsze kultury Egiptu i Mezopotamii były, w porównaniu z nami, zacofane i prymitywne, że owi ludzie byli też naiwni w swych wierzeniach, przynajmniej tych, które dotyczą wszechświata czy mają związek z religią. Prawda jest jednak taka, że pradawne ludy i cywilizacje dysponowały zdumiewającą wiedzą, większą od naszej współczesnej.

Choć dzisiejsi naukowcy, reprezentanci różnych dziedzin to negują (ale nie potrafią tego obalić!), wiedza starożytnych astronomów o budowie Układu Słonecznego jest faktem! A tymczasem dopiero skonstruowanie w 1671 roku teleskopu lustrzanego, czego dokonał fizyk Izaak Newton, umożliwiło nauce odkrycie kolejnych planet: Urana (1781, Friedrich Wilhelm Herschel), Neptuna (1846, Johann Gottfried Galie) i Plutona (1930, Clyde Tombough). Odtąd nasz Układ Słoneczny obejmował dziewięć planet, a prócz tego Słońce i Księżyc jako satelitę Ziemi, a więc jedenaście ciał niebieskich! O dziwo, na starożytnej “mapie nieba” widać planety: Uran, Neptun i Pluton, które nam udało się odkryć dopiero dzięki nowożytnej technice w ostatnich stuleciach.

Ale na tamtej starożytnej walcowatej pieczęci uwidoczniono jeszcze jedną, dwunastą planetę, pomiędzy sąsiadującym z Ziemią Marsem a Jowiszem. Dziś między tymi ostatnimi planetami jest rażąco duża luka, w której znajduje się ciąg asteroid.

Zodiak

Sumerowie używali go w oparciu o „chybotanie” Ziemi, by dzielić precesję (25920 lat) na 12 okresów zw. po 2160 lat każdy (trzydziestostopniowe części). Każdy okres został nazwany, używając nazw zwierzęcych, zwane  kręgi zwierzęce:

Era Lwa – UR.GULA – lew, symbol Enki

Era Rak DUG – szczypce, egipski skarabeusz. Symbol Ptah.

Era Bliźniąt MASZ.TAB.BA – bliźnięta (egipska kobieta i mężczyzna

Era Byk GU.ANNA – niebiański byk

Era Baran KU.MAL – mieszkanie

Era Ryby SIM.MAH – ryby

Era Wodnik GU

Era Koziorożec SUHUR.MASZ – koza-ryba

Era Strzelec PA.BIL – obrońca

Era Skorpion GIR.TAB

Era Waga ZI.BA.AN.NA – niebiański los

Era Panna AB.SIN – ta, której ojcem jest SIN

Precesja – Jest to zjawisko przejawiające się wykonywaniem przez oś Ziemi ruchu po powierzchni bocznej stożka. Innymi słowy, nachylenie osi ziemskiej kreśli na tle nieba okrąg. Zakreślenie pełnego okręgu trwa około 26 000 lat. Zjawisko to jest wywołane przez oddziaływanie grawitacyjne ze strony Księżyca i Słońca. [3]

Czemu o tym piszę? Ponieważ Sumerowie bardzo dobrze zdawali sobie z tego sprawę co jest już samo w sobie dość intrygujące.

25 920 lat odpowiada 360^o tzw. niebiańskiego koła! Jest to suma 2160 lat  (co odpowiada 30^o) x 12 cykl precesji (12 domów zodiaku często też utożsamianych z 12 planetami naszego Układu Słonecznego US). Tak więc 1^o przemieszczania się gwiazd na firmamencie potrzebuje  72 lat. [4]

Historia świata

Sumeryjskie teksty wskazują, iż Sumer posiadał własną wersję Gnezis ponad 2000 lat wczesniej, przed narodzinami MOjżesza. DLtaego teżBiblia i wchodząca

Enuma Elisz

Enuma Elisz – jest to babiloński tekst epicki (poemat) o stworzeniu świata, napisany 2000 p.n.e. (dla wyjaśnienia kultura Babilonu jest spadkobiercą kultury sumeryjskiej). Enuma Elisz jest opisem walki między bogami.

1876 – George Smith z Muzeum brytyjskiego opublikował przekład Enuma Elisz jako bardzo szczegółowy opis stworzenia świata!

1976 – Zecharia Sitchin wysuwa hipotezę, iż owy epos jest kosmologicznym poematem, dokładnie opisującym formowanie się Układu Słonecznego. Bogowie to planety, wiatr to satelity, bogowie: Marduk- główny bohater poematu to Nibiru. Tiamath to wodna planeta która staje się pasem asteroid między Marsem a Jowiszem. Kingu to główny satelita Tiamath (Księżyc, tzw. wielki posłaniec) a AP.SU – to Słońce.

W Układzie Słonecznym znajduje się Słońce, Merkury i Tiamath. Z czasem dołączają kolejne planety. Następnie wlatuje obca planeta Nibiru z trajektorią przeciwną do reszty. To doprowadza, iż księżyc Marduka uderza w Tiamath,. „Pan zatrzymał się, by popatrzeć na jej ciało bez życia. Potem zaplanował przemyślnie, jak podzielić potwora. Potem rozszczepił ją jak małża na dwoje.” Od Tiamath odrywa się górna część, która razem z księżycem (Kingu) zmieniają orbitę i tak powstaje Ziemia i Księżyc, „Pan deptał po tylnej części Tiamat; Połączoną z nią czaszkę odciął swoją bronią; Porozrywał jej naczynia krwionośne; I spowodował, że Wiatr Północny ją poniósł W nieznane miejsce.” zaś resztki Tiamath stają się gruzem zwanym obecnie jako Pas Asteroid. „Jej [drugą] połowę zawiesił jak zasłonę na niebie: Splatając ich razem, rozstawił jak wartowników, Zakrzywił orszak Tiamat, by uformować wielki pas, Jak bransoletę.”[5]

Tak więć tabliczki przedstawiają najwiekszy opis kosmologii naszego Układu Słonecznego. Na podstawie interpretacji Sitchina:

Układ Słoneczny (US) 5 mld lat

Życie ludzkie- ok. 200 000 lat.

Nibiru to tzw. planeta skrzyżowania, bo cyklicznie co 3600 lat wraca w miejsce zderzenia z Tiamath. Porusza się po ekliptyce, więc w naszym US przelatuje przez pas asteroid.

Więcej patrz: Planeta X/ Nibiru

Anunaki

„Astra Hasis”-  Jest to epos akadyjski (staro babiloński) datowany na 1800-1700 p.n.e. Opisuje wydarzenia z przed Potopu. Wydarzenia te wydarzyły się miliony lat po zniszczeniu planety Tiamath. Astra Hasis z jęz. akadyjskiego znaczy „niezwykle mądry”.

450 tyś lat temu – na Ziemię przybywają Anunaki (AN.NU.NA.KI) tj. „Ci, którzy stąpili z niebios na Ziemię”. (wg Sitchina jest to okres 432 tyś l.temu). Przybywają w  z planety Nibiru w poszukiwaniu złota [6], która ma pomóc w ocaleniu jej atmosfery. Pierwsza grupa licząca 50 członków skolonizowała dorzecze Nilu, Eufratu i Tygrysu. Wylądowali na Morzu Arabskim, skąd ruszyli do Mezopotamii. Pierwszą kolonię nazwali Eridu. Słowo to w brzmieniu jest bardzo podobne do erda, erde, earth – czyli Ziemia. Czyż Eridu, nie jest w takim razie etymologicznym pierwowzorem Ziemi? Porządane złoto wydobywali natomiast w Afryce – z sum. AB.ZU, którego głównym centrum wydobywczym jest wspólczene Zimbabwe. [7] zaś inne źródła wskazują RPA (kraina OFIR).

Postura owych przybyszów na podstawie uwiecznionych rzeźb sugeruje ich niezwykłe gabaryty: nawet dokilku metrów wzrostu.

Anu (AN)- był władcą Nibiru (a przynajmniej grupy ekspedycyjnej) zwany  Bóg nieba, z żoną NUMMA mieli 2 synów: Enki (EA) i syn przyrodni Enlil. Enki był czołowym naukowcem kolonistów, zwanym Pan – Władca Ziemi. To on przygotował ziemię zdatną do zamieszkania dla Eridu i 4 pozostałych miast wkrótce wybudowanych. Władał w późniejszym czasie  na zachodzie tj. Dolnym Światem czyli Afryką. Enlil był natomiast władcą na wschodzie- Mezopotamii.

Czemu złoto?

– zastosowanie technologiczne, zdolności elektryczne, nie ulega zniszczeniu, jest kowalne i ciągliwe i jest osłoną cieplną.

Pierwszy człowiek a genetyka

200 tyś. lat temu – Wydobycie złota pochłania wiele czasu i trudu, a w szczególności objawy szybkiego starzenia się, co z czasem Bogowie coraz odważniej zaczynają przebąkiwać. Dochodzi do buntu.[8] Aby rozwiązać problem, na zgromadzeniu Bogów, Enki proponuje stworzyć robotnika, który to by pomógł w pracy wydobywczej. „niech on dźwignie jaźmo, niech on znosi trud bogów”. Tak więc Enki przystąpił to prac, co my byśmy dziś nazwali genetyką.

„zmieszaj z duszą glinę z podstawy ziemi, tuż nad Abzu i ukształtuj z nich duszę. Ja dam dobrych, mądrych młodych Bogów, którzy doprowadzą tę glinę do właściwego stanu.”

Następnie mamy przykład klonowania gdzie stworzono 14 par homo sapiens. Nie mogły się jednak mogły rozmnażać co oczywiście zmodyfikowano.

W „Astra Hasis” czytamy:

„Bóg Enki wydał polecenie, a Ninti asystowała.

Ninti oderwała czternaście kawałków gliny

7 złożyła po prawej stronie

7 złożyła po lewej stronie

między nimi położyła formę…

…Mądra i wykształcona

zgromadziła dwakroć po 7 bogiń

7 stworzyło mężczyzn

7 stworzyło kobiety

Bogini Narodzin wydała

wiatr oddechu życia

W parach byli kompletni

W parach byli kompletni w jej obecności

Tymi stworzeniami byli ludzie

…stworzenia Bogini Matki”

Czyż to czasem nie był opis klonowania, za pomocą inżynierii genetycznej? Czyż to nie oznaczałoby, iż dzisiejszy człowiek to hybryda, połączenie rdzennych człekokształtnych hominidów (homo erectus) oraz genów Bogów? Ten prymitywny powstały robotnik, wg przekazów sumeryjskich nazwano LU.LU – co znaczy wymieszany. Oczywiście owe prace genetycznie nie trwały miesiące czy lata a całe generacje. Tabliczki mówią o czasie 50-70 tysięcy lat (wg Jana NIżnikiewicza w książce „Zakazana historia bogów i ludzi” wskazuje wyspę Gondwana str. 35), a śladem ma być siedziba Bogów nazywany „dom szlachetnych” (E.DIN) zlokalizowany w Afryce. Kiedy uzyskano w końcu pożądane cechy przeniesiono zdrowe osobniki do pracy w kopalniach ok. 100 tysięcy lat temu.  W czasie tych genetycznych eksperymentów powstało wiele nieudanych egzemplarzy.  Np. Epos o Gilgameszu  opowiada o Enkidu, który ewidentnie posiada większość cech zwierzęcych. Chcąc go ucywilizować zamykają go w klatce i zmuszają do współżycia z miejską prostytutkę twarzą twarz. Ciekawa terapia.

Pierwsza hybryda żeńska nazywana była Lilith!

Wielu twierdzi, że zapoczątkowano też w ten sposób boską – królewską dynastię.[9] Stworzenie Adamu miało miejsce na podstawie zmiany kodu genetycznego neandertalczyka i Obcych.

W Biblii  jest napisane, że aby powstała Ewa, Bóg wydarł żebro z ciała Adama. Glina wg sumeryjskiego to TI.IT- co znaczy „to co jest życiem”. Zaś TI oznacza żebro jak i życie. Czyż więc w takich okolicznościach nie jest prawdopodobna błędna interpretacja pierwowzoru: i zamiast glina reprezentująca życie, przetłumaczono jako żebro? Oczywiście w tym miejscu już słyszę słowa krytyki jak śmiem wskazywać iż źródło sumeryjskie może być pierwowzorem Księgi Genesis, a więc i omawianego powołania życia przez Boga w Raju. Otóż mało osób wie że Genesis opierający się na 7 dniach powstawania świata, opiera się bez wątpliwości własnie na 7 tabliczkach sumeryjskich na których spisano własnie „ Enuma Elisz”! 6 tabliczek opisują dzieło Marduka, zaś 7 tabliczka jest pochwałą czynów Marduka, tak jak 7 dzień odpoczynku Boga. Jak więc widzisz drogi czytelniku, Genesis jest opisem zaczerpniętym z wcześniejszych źródeł wywodzących się z Sumeru.

Pierwsza udana wersja hybrydy Enkiego LULU, z sumeryjskiego nazwano A.DAM! Eksperymenty te zakończono 144 tysiące po wylądowaniu, a więc 300 tysięcy lat temu. Co ciekawe zgadza się to z dzisiejszą wiedzą nauką powstania homo sapiens. (Kolejne źródło: słowo powielone później w Biblii: w KRodz 1.26 „ADAM” z hebrajskiego znaczy „ten o czerwonej krwi”).

Wniosek: Bogowie tworzyli hybrydy (jak i himery) w celu połączenia gatunków aby stworzyć robotnika, do wydobywania złota!

Wzmianki o tym znajdujemy i w Biblii (zarówno apokryfy jak i ST), w mitach i legendach zuluskich (stworzenie niewolnika do wydobycia złota), amerykańskich – tzw. gwiezdne dzieci itp.

Chronologia – czas

SAR – to 1 cykl obiegu Nibiru wokół Słońca tj. 3600 lat (tzw. boski czas). jest to czas liczony przed Potopem. Po Potopie (kiedy prawdopodobnie powstała precesja, zaczęto liczyć SAR jako 1/12 cyklu precesyjnego czyli 2160 lat).

„Kiedy Bogowie jak ludzie wykonywali pracę…

Przez dziesięć okresów znosili trud

Przez dwadzieścia okresów znosili trud

Przez trzydzieści okresów znosili trud

Przez czterdzieści okresów znosili trud zakończony buntem i powstaniem człowieka do pracy.”

Bogowie przybyli 120 SAR przed Potopem. A więc 120 SAR x 3600 lat (1 cykl) co wynosi 432 tyś lat. Czy wystarczy taka interpretacja Sitchina? Otóż mamy inne informacje potwierdzające te wyliczenia. Opierając się na sumeryjskiej Liście królów, opisujące początki osiedlenia się Anunaki mamy kolejne potwierdzenie. Lista podaje panowanie pierwszych 10 władców przed Potopem w jednostkach SAR.

„Gdy królestwo zostało zesłane z niebios, królestwo było w Eridu. W Eridu Alulim został królem i panował 28 800 lat. Alalgar panował 36 000 lat… Ośmiu królów panowało przez 241 200 lat. Ale potop zmiótł wszystko [10] Również babiloński kapłan Berossos żyjący w II w. p.n.e. w swoim trzytomowym dziele „Babylomiaka”, drugiej księdze, zawiera dzieje dziesięciu pierwszych królów przed Potopem: „ dzieje dziesięciu królów… które w sumie trwało sto i dwadzieścia searm czyli 432 tyś lat, sięgając czasów Potopu”. [11]

Anunaki poruszają się w latających pojazdach o czym świadczą wizualizacje na pieczęciach walcowych oraz w żródłach sanskryckich. Np.

„[Pojazd] był ogromny i potwornym rydwanem powietrznym z czarnego żelaza. Był wyposażony w przyrządy umieszczone w odpowiednich miejscach. Nie ciągnęły go konie ani słonie. Był poruszany urządzeniami, które miały rozmiar słoni. W chwili odlotu rydwan ryczy na cztery strony świata jak lew.” [11 A]

Jak się dalej potoczyły losy człowieka?

Powstała rasa robotnicza w szybkim tempie zaczęła się rozwijać znacznie szybciej od tej tubylczej. Po niedługim czasie populacja Adama doprowadziła do konfliktu między Anunaki. Obawiano się ich liczebności i szybkiego rozwoju intelektualnego. Na zgromadzeniu ustalono że poprzez Potop zabiją populację nad którą tracą kontrolę.  (niektórzy interpretują to wydarzenie jako nieuniknione, którego nie mogli zapobiec – jak np. opisuje Astra Hasis). Enki opowiedział się za ich ratowaniem. Ostrzegł o planach Bogów, swojego wychowanka  Utnapisztina. Kazał mu wybudować arkę wg jego planów aby mógł przeżyć na pełnym morzu zbliżający się kataklizm. Ten tak zrobił, a spowodowany przez Anunaki Potop zniszczył większość życia na Ziemi.

Historia ta ma również sporo powieleń. Opowieść np. o Noe, który schronił się w Arce, gdy Bóg Jahwe zesłał na Ziemię Potop, aby oczyścić go z populacji ludzkiej? Azteckie kroniki wspominają o wydrążonym pniu i Nane itp. Ale jest tego o wiele więcej.

5000 – 10.600 p.n.e. Anunaki opuszczają Ziemię. Wiele interpretacji wskazuje czas bliży niż 6000 lat temu. Tutaj  zastanawiający jest fakt,że i cywilizacja Sumeru nagle znika. Wiele źródeł i interpretacji wskazuje katastrofę nuklearną. Patrz więcej Broń atomowa używana w starożytności?

Annedotusi z Syriusza

Ale oprócz Annunakich, pojawia się jeszcze jeden wątek kosmitów, który z niewiadomych mi przyczyn został  trochę odstawiony w cień. O dziwo Przybysze Ci zdają się być pionierami ludzkiej zaradności i chęci rozwoju rodzaju ludzkiego. Byli to ziemno-wodni bogowie zwani Annedotusi. Wypada więc i o nich parę słów napisać.

500.000 lat temu – Potwierdzeniem prapoczątków cywilizacji jest również scheda sumeryjskiej wiedzy, którą znajdujemy w postaci np. fragmentu babilońskich legend w dziele „Babyloniaka” autora  kronikarza, kapłana Bela (Baal/Marduk itp..) historyka i astrologa Berossosa żyjącego III/IV w. p.n.e. cytowanego przez Helladiusza, który opowiada historie istoty ziemno-wodnej Oe (zwaną niekiedy Ooanes).

„Oe wynurzył się na brzeg z Morza Czerwonego. Ciało miał podobne do ryby, lecz jego głowa, stopy i ramiona były ludzkie. Niektóre podania mówią, że wyszedł z wielkiego jaja na wodzie, stąd jego imię, lecz wyglądał jak ryba, gdyż odziany był w skórę istoty morskiej.”

Z innych cytowanych fragmentów kronik zaczerpniętych od Appolodora, Abydenesa i Polohistora wiadomo, iż:

„Wielkie jajo jaśniejąc opadło z nieba do morza. Było domem Ooanes, jak i jego licznych następców, którzy znani jako „Annedotusi” ujawniali się przy ujściu Eufratu co kilka tysięcy lat”. [12]

Wszyscy Annedotusi  wyglądali i zachowywali się podobnie. Nawet imiona mieli podobne jak podaje historyk Abydenes np.: Eudeocus, Enaugamus czy Anamenius. Mówili językiem ludzkim i przekazywali im podstawy kultury materialnej i etycznej jak: pisma, astronomii, architektury, uprawy roli i zasad społecznej organizacji oraz wiedzę kosmogeniczną.

Annedotus babiloński zwany Oannesem

To właśnie od nich Babilończycy otrzymali wiedzę o Potopie i lokalnym Noe (tak, tak, ten wątek ma naprawdę wiele powieleń w najrózżiejszych kulturach jak wspomniałem wczesniej ). Tutaj zwał się tym razem Xisutros, który od ostatniego Annedotusa miał otrzymać polecenie zabezpieczenia świętych pism w mieście Sippara. Wiedza ta zawierała informacje o czynach ludzi i wydarzeniach z okresu 150 tyś lat! (15 miriadów). Zawierała dzieje królów panujących przez 36 600 lat oraz informacje o  powstaniu Ziemi. Babiloński Noe wylądowawszy na górze Arrarat zostaje zabrany do nieba (i to dosłownie).

Ojcem ludzkości wg owych babilońskich przekazów był BEL, który początkowo miał problemy ze stworzeniem człowieka (owe hybrydy chyba nie spełniały jego oczekiwań) i po na myśle podjął decyzję by icjh wszystkich usmiercić  – wybijających wszystko jak leci na całej Ziemi. (czy toż nie echo Staro Testamentowego mordu, tyle że z pod ręki czcigodnego Jahwe?). Po tej eksterminacji ponowił swoje próby kreacji ziemskiego życi, połącząc ziemską i boską krew. Stworzona (i udana jak sądzę) pierwsza istota ludzka nazywana była Adamusem co znaczy Czerwieńcem. [13] Jak wcześniej zwróciłem uwagę, czerwieniec (i wszystkie jej odmiany) odnosi się do naszego koloru krwii, co wskazuje nawet hebrajskie tłumaczenie Biblijne oznaczające „ten o czerwonej krwi”.:)

Na sumeryjskich pieczęciach Ooanes widnieje jako hybryda ludzko-rybia. (wychodzili z wody skoro świt a wracali o zmierzchu). Więc skąd owy odłam Bogów pochodzi? Wg Berossosa, a za nim wturuje mu współczesny historyk Temple sugerują, że pochodzą oni z Syriusza. Temple wskazuje że są to ci sami nauczyciele wiedzy co u Dogonów.[14]

Omfalosy

Kamień zwany Omfalosem

Z działaniem tych istot na terenie Sumeru, Egiptu czy Grecji odnaleziono tzw. Omfalosy czyli „pępki świata”. Omfalosy to kamienne artefakty, niekiedy zwane „kamienie, które szepczą” zostawały skrzętnie skryte w czeluściach świątynnych wyroczni, w których tajna międzynarodowa organizacja kapłanów i prorokiń miała dostęp do owych kontaktów (przekazów) przez te kamienie od samych bogów. (coś jak hipotetyczna idea przekaźnika radiowego zastosowana w Arce Przymierza służąca do komunikacji bezcielesnej między Mojżeszem a Jahwe). Dodatkowo łączność między świątyniami zapewniały gołębie umożliwiając uzyskać najważniejsze i najświeższe informacje dotyczące wydarzeń ówczesnych obszarów. Nie bez kosery wyrocznie uznawane były w starożytności z wielkim szacunkiem jak i z niepowetowaną radą z którą liczył się każdy: mali jak i królowie. (co możemy dostrzec np. w filmie „300”  gdy król Spartan Leonidas udając się na spotkanie z wyrocznią w Delfach pyta o losy kraju i wynik wojny z Persami). Tak więc owa wiedza – wykorzystująca Omfalosy poprzez zdolności medialne dziewiczych kapłanek oraz fizycznie,  uzyskane dzięki inwigilacji poszczególnych świątyń jak i wyznań samych przybyłych zainteresowanych dawały prawdziwą i niepodważalną władzę oraz kształtowały (za  pomocą proroctw) wydarzenia w całym regionie. Wracając jednak do owej sieci. Centralnym punktem owej siatki łączności była predynastyczna stolica Egiptu Behdet.  To od niej rozmieszano w podobnej odległości kolejne świątynie, zaś różnica wacha się do 1 stopnia równoleżnikowego). W każdej oczywiście świątyni znajdował się ukryty Omfalos. Łącznie było 16 takich obiektów np. m.in. w: Knossos, Delfy z kapłanką Pytią, Babilon, czy w Hebronie. [15]

Np.na pieczęciach Ooanes niesie w ręku „koszyk” który  ma oznaczać„oktawę geodyczną długości i szerokości geograficznej” Podział ten wyznaczał ówczesny południk zerowy na tereny cywilizacji sumeryjsko- egipskie.

Ripsonar

---

[1] Zigurat –  to piramida schodkowa. Jest symbolem architektury sumeryjskiej, jako obserwatorium astronomiczne. „Każde piętro dawało inny punkt obserwacyjny, a tym samym inny horyzont, dając się powiązać z położeniem geograficznym. Linia łącząca wsch. narożnik z Zach. Zapewniała orientację na punkty równonocy, bądź dawały punkty wschodu lub zachodu Słońca w czasie letniego i zimowego przesilenia”.

[2] „Historia zaczyna się w Sumerze”

[3] Wikipedia

[4] Wg Alane’a Alforda cykl precesyjny został podzielony na 12 okresów, aby w demokratyczny sposób dać rządzić i panować każdemu z młodych Bogów.

[5] Tekst pochodzi z książki Sitchina „Dwunasta planeta”, a kopia i rysunek http://matematyka.ukw.edu.pl/ap/ksiezyc1.html

[6] Jak się okazuje ilość złota we wszechświecie jest zgoła ograniczony. Czemu? Ponieważ powstaje tylko i wyłącznie w czasie zderzenia 2 gwiazd neutronowych, czyli maksymalnie zagęszczonych pozostałości po śmierci gwiazdy (średnica takiej masy to 10-20 km i masy nawet 2x naszego Słońca!).  W czasie zderzenia powstaje olbrzymia ilość energii. Ostygnięcie tej super gorącej plazmy do bagatela 10 mld C⁰ powoduje różne reakcje jądrowe, w wyniku którego powstaje m.in. złoto. Źródło: Świat Wiedzy, XII.2011, str 12/13

[7] Omawiany okres  to okres II wielkiej epoki zlodowacenia na Ziemi, gdzie 1/3 lądu była pod lodem.  Dodatkowo Przekazy Tybetańskie mówią o degeneracji w czasie II zlodowacenia, którzy pozostali na powierzchni Ziemi. Czyż to nie jest ciekawe? To samo mówią przekazy Azteckie.

[8] „Mit o motyce” przełożony przez prof. Samuela Kramera, informuje o tych wydarzeniach, oraz rozwiązaniu problemu jakim ma być stworzenie pomocnika.

[9] Tutaj warto wspomnieć o metodyce, która przejawia się w każdej królewskiej dynastii aby zachować czystość krwi dynastycznej. Otóż Enki miał żonę Ninhursag (naczelna pielęgniarkę). Urodziła mu córkę, z którą zaczął figlować. Z ich zabaw urodził się Ninurta.  (oczywiście Ninhursag była iście wściekła z takiego obrotu sprawy).

[10] Sumeryjska lista królów – dzieło sumeryjskiego piśmiennictwa będące listą władców i dynastii rządzących Sumerem, począwszy od krolów panujących przed potopem, a na I dynastii z Isin kończąc (początek II tys. p.n.e.). Źródło: Wikipedia

[11] „Jego dzieło znamy dzięki: Aleksander polihistor, Abydenos, Apollodoros. Źródło: „Bogowie Nowego Tysiąclecia” A. Alford, str. 298

[11 A] „Zakazana historia bogów i ludzi” – Jan Niżnikiewicz, str. 35

[12]  „Zakazana historia bogów i ludzi” – Jan Niżnikiewicz, str. 30

[13] Tamże, str.31

[14] Tamże, str.32

[15] Tamże, str. 32/33

[16] Kwintesencja:

Sumer: 5000 – 4000 p.n.e. – powstaje pierwsza cywilizacja trwająca do  ok. 3500 p.n.e. pozostawiając po sobie dokumenty stwierdzające, że podobne do ludzi istoty pozaziemskiego pochodzenia rządziły pierwotnymi społecznościami. Były one pierwszymi monarchiami Ziemi. Traktowano ich jak bogów.

W skrócie można streścić owe dzieje następująco: kosmiczna cywilizacja wzięła naszą planetę w posiadanie. I starała się eksploatować ziemskie bogactwa. Aby uczynić eksploatację lżejszą stworzono rasę robotników Homo sapiens. Ludzie byli traktowani jak bydło i często poddawane rzeziom, gdy ich liczebność wzrastała poza potrzeby bądź sprawiali problemy. Aby otrzymać rasę ludzką na poziomie niewolniczym i zapobiec przyszłym buntom, zakazano ludziom dostępu do wiedzy duchowej i rozrzucono ich po całym globie. Stworzono takie warunki, aby walka o fizyczne przetrwanie na Ziemi pochłonęła wszystkie ich siły od narodzin aż do śmierci. [1]

[1] „Bogowie Edenu” – William Bramley, str. 37-49